Mestbult met AI

Een mestbult in de wei, een hoop van stront

Een bron van stank, een vloek voor het gezicht

Maar ook een schat, een gift voor de grond

Een teken van het leven en het licht

Want in die bult, daar wemelt het van leven

Van wormen, kevers, bacteriën en meer

Die elk hun rol en nut en dienst geven

En zo verrijken zij de bodemsfeer

En uit die bult, daar groeit het groene gras

Dat door de koeien wordt weer opgegeten

Die melk en vlees en mest produceren, als

The circle of life zich blijft herhalen

Dus eer de mestbult, veracht hem niet

Hij is een wonder, een gedicht, een lied

Nieuwjaar

Het bezoeken van een nieuwjaarsbijeenkomst vind ik nog wel “een dingetje”. Ik ben niet zo goed in “small talk” Nou vooruit , een half uurtje dan, en dan wil ik weer, gestresst, naar huis.

Deze week ook weer. We zaten allemaal aan de thee/koffie. Met lekkere hapjes, lief gemaakt door een Eritrese mevrouw. Voor sommige mensen was dat onbekend voedsel , dus nee maar niet eten. Het begin was er.

Gesprekken: stoeptegels die loslaten. Dat lag allemaal aan “je mag het niet zeggen” de buitenlanders die de werkzaamheden hadden gedaan.

Het huis dat leegstond (wordt vast dichtgetimmerd…)

De eenzame ouderen die een huisbezoek konden krijgen van een vrijwilliger (privacy?)

Het vuurwerk (teveel) het lawaai op straat (ook teveel), de kleur van de nieuwe papiercontainer (lelijk), …

Vooral veel gemopper, waarbij één man met schrille stem ,uitgebreid de boventoon in het gesprek voerde.

Ik wil geen Marcel van R. nadoen, columnist , die altijd negatief zijn omgeving portretteert maar nu maak ik toch wel een beginnetje vrees ik .

Vraag: Hallo medebloggers,hoe blijf je jezelf in zo’n gesprek en houd je het ook nog min of meer gezellig ? Wat algemeen meepraten en het gesprek wat proberen om te buigen ? Geen roddels verspreiden.

Eerder weggaan was dìt keer een optie. Nu konden ze tenminste over mij praten.

Licht

Dat kan hier zomaar gebeuren. 🚜 🙂

Vlak voor mijn deur rijdt er een lange stoet van wel 150 prachtig verlichte trekkers toeterend voorbij…

Kerstfilms op tv en via streaming: ‘Zit een hoop fastfood tussen’

Dat is de mening van..ja van wie eigenlijk?

Ik vind het soms óók wel eens lekker om een heerlijk voorspelbare film te zien. Fastfood ? Misschien wel.

Veel films gaan over iemand die teruggaat naar haar ( meestal haar ) geboortedorp waar ze knus koekjes bakken en waar ze allemaal nog ècht om elkaar geven.

Een project wordt gezamenlijk tegengehouden, een probleem wordt eendrachtig opgelost. Ze krijgen elkaar natuurlijk (wel na veel misverstanden)aan het eind.

Heerlijk toch ?

De mooiste vind ik nog steeds Love actually. Misschien weer eens terugzien?

https://nos.nl/l/2502645

Adventskalender

Vandaag is het alweer 2 december. In deze periode ben ik bij tijden wat sombertjes. Het zal door de donkere dagen komen. De situatie in de wereld. De eeuwig vrolijke tijdschriften met Kerstideeen, de eindeloze stroom van Kerstliedjes op de radio. Zucht.

Tijd voor een adventskalender. Ik ken dat niet uit mijn jeugd. Aftellen tot Kerst en elke dag een klein cadeautje. De meeste kalenders waren duur. Had ik dat ervoor over?

Gisteren en vandaag genoten van een speciaal kopje koffie. Ook leuk. 😉

Leidingen in huis

Kortgeleden werd de verwarming gecontroleerd. Ik woon in een huurhuis, dus gelukkig hoort dat erbij. Nu bleek er wat meer ‘achter weg te komen’

De gasleiding en de waterleiding moesten verlegd. De leidingen waren niet goed geplaatst. Alles moest dus opzij. Er moest ook onder de vloer iets gebeuren. Veel geboor en ik zat wat in de kamer te kijken en bood koffie aan.

Aardige mannen hoor, maar het voelt toch wat ongemakkelijk. Een beetje als gast in je eigen huis. Met een dekentje om want het wordt wel wat kouder zo.

Vraag ?

Wie is de meest beroemde of beruchte persoon die je ooit hebt ontmoet?

Eh…dat weet ik eigenlijk niet.

Een schrijver? Toen ik nog in de bibliotheek werkte kwamen er best veel schrijvers op bezoek. Zij moesten dan goed begeleid en , in onze plattelandsgemeente, ook vervoerd worden naar de verschillende scholen en centra.

Jacques Vriens, leuke man en boeiend spreker. Edward van de Vendel, dichter en schrijver vertelde heel fijn over zijn boeken, helaas voor een klein publiek. Connie Palmen en Hans van Mierlo. Dit weekend een lezing bezocht van Ingmar Heytze, leuke middag. Paul van Loon, gepraat over parkeergarages als inspiratie voor zijn Griezelbus.

En ook, ja,ja heb ik Mulisch een keer gehoord en gezien bij de uitreiking van de Librisprijs. Geen leuke man. Teveel eigendunk. Wel heb ik de “ontdekking van de hemel” met heel veel plezier gelezen. Dat dan weer wel.

Eh..verder? Wat maakt het ook uit ? Wel zo rustig allemaal.

Tja ze zeggen dat je maar een paar handdrukken verwijderd bent van vele beroemdheden, toch?

Gelukkig ken ik geen beruchte personen …