Een mestbult in de wei, een hoop van stront
Een bron van stank, een vloek voor het gezicht
Maar ook een schat, een gift voor de grond
Een teken van het leven en het licht
Want in die bult, daar wemelt het van leven
Van wormen, kevers, bacteriën en meer
Die elk hun rol en nut en dienst geven
En zo verrijken zij de bodemsfeer
En uit die bult, daar groeit het groene gras
Dat door de koeien wordt weer opgegeten
Die melk en vlees en mest produceren, als
The circle of life zich blijft herhalen
Dus eer de mestbult, veracht hem niet
Hij is een wonder, een gedicht, een lied
Taaltuin 
Ook over stront kun je dus mooie gedichten maken. 😏
Maar vermoedelijk zal de bioloog er het meest van genieten, met name van de mest.
LikeGeliked door 1 persoon
Denk het ook 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Schreef je het zelf?
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, met AI, artificial intelligence. Heel apart , op verzoek wordt een gedicht gemaakt.
LikeGeliked door 1 persoon
Die maakt er af en toe meer van dan wijzelf. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, was ook wel benieuwd hoe het experimentje uit zou pakken.
LikeGeliked door 1 persoon
Grammaticaal vind ik het niet helemaal je van het maar oké dat neemt de pracht ervan niet weg
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt:)
LikeGeliked door 1 persoon